Wapienne jest najmniejszym uzdrowiskiem na skraju Beskidu Niskiego. Mimo, że jest niewielką wsią w pobliżu Gorlic, może poszczycić się bogatą historią leczniczą sięgającą XVII wieku. Wapienne położone jest na granicy Magurskiego Parku Narodowego utworzonego w 1995, który swoim zasięgiem obejmuje pasmo Magury Wątkowskiej oraz górne dorzecze Wisłoki. W uzdrowisku znajduje się kilka źródeł siarczkowych wód mineralnych o właściwościach leczniczych. W aspekcie turystyki krajoznawczej Wapienne umiejscowione jest optymalnie jako punkt wyjściowy na szlaki, np. do rezerwatu skalnego Kornuty, do licznych zabytków łemkowskiej kultury cerkiweskiej, do miejsc historycznie związanych z kopalnictwem ropy naftowej.
Wapienne liczy zaledwie około 160 stałych mieszkańców. Jedyny ośrodek sanatoryjny w Wapiennem może naraz pomieścić 60 luracjuszy. Ośrodek ten zajmuje powierchnię 17 ha pięknego terenu, przyległego do kompleksu leśnego. W 1973 roku zbudowany został na terenie ośrodka duży basen kąpielowy. To zapoczątkowało powstawanie wokół terenów sportowo-rekreacyjnych. Poza Sanatorium wybudowano także domki góralskie oraz zwykłe domki kempingowe. Dużo jest także kwater prywatnych oraz pole kempingowe.
W uzdrowisku leczy się głównie choroby reumatyczno-gośćcowe oraz schorzenia dermatologiczne i układu oddechowego. Poza wodami leczniczymi, okolice Wapiennego bogate są w złoża borowiny, a jej wysoka jakość i olbrzymie ilości przyczyniają się do częstych kąpieli i okładów borowinowych kuracjuszy. Dodatkowo z zakresu balneologii wykonywane są tu okłady parafinowe, inhalacje i masaże.
Wieliczka jest jedną z tych miejscowości, które znają wszyscy. Już od lat 70' XX wieku jest wpisana na I Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. Wpisana została wśród pierwszych 12 obiektów z całego świata. W uzasadnieniu możemy przeczytać:
Zabytkowa Kopalnia Soli w Wieliczce stanowi jedyny obiekt górniczy na świecie, czynny bez przerwy od średniowiecza do chwili obecnej. Jej oryginalne wyrobiska (chodniki, pochylnie, komory eksploatacyjne, jeziora, szyby, szybiki) o łącznej długości około 300 km usytuowana na 9 poziomach, sięgających do głębokości 327 m ilustrują wszystkie etapy rozwoju techniki górniczej w poszczególnych epokach historycznych.
Ta leżąca pod Krakowem miejscowość już swoją nazwę zawdzięcza właśnie wielkiej kopalni. Turystyka związana z solą sięga swoimi korzeniami aż do XIV wieku, gdy kopalnia pokazywana była gościom na dworze królewskim. Obecnie jest to najczęściej odwiedzany obiekt turystyczny w Polsce: milion turystów rocznie to liczba, która sama w sobie świadczy o niezwykłej atrakcyjności tego miejsca. W części udostępnionej dla zwiedzających znajdują się: restauracja, poczta, sklepy z pamiątkami. Organizowane są tu koncerty orkiestry górniczej, pokazy rzeźbienia soli, bale sylwestrowe, imprezy sportowe, bankiety, konferencje. a to wszystko od 64 do 135 m pod powierzchnią ziemi! Możliwy jest także udział w zabiegach leczniczych na terenie kopalni.
Choć Kopalnia Soli jest najważniejszym obiektem w Wieliczce, to w mieście są również inne atrakcje. Długa historia miasta sprawiła, że znajdują się tu liczne zabytki, jak choćby kościół p.w. św. Klemensa z XIV wieku czy zamek żupny z XIII wieku, w którym znajduje się Muzeum Żup Krakowskich. Bliskość dawnej stolicy Polski sprawia, że w całej okolicy Wieliczki znajduje się wiele zamków, pałaców, dworów, kurhanów oraz muzeów.
Wieniec-Zdrój jest wsią o statusie uzdrowiska, leżącą na wschodnich Kujawach, zaledwie 5 km na zachód od Włocławka. Tworzywa lecznicze, determinujące kierunki lecznicze, to borowiny oraz wody siarczanowo - chlorkowo - wapniowo - sodowe i siarczkowe. Przy ich wykorzystaniu w Wieńcu leczy się choroby ortopedyczno-urazowe, reumatologiczne, kardiologiczne.
Wody mineralne w okolicach Wieńca odkrył baron Leopold Kronenberg w 1907 roku i choć specjaliści stwierdzili o ich właściwościach leczniczych, to jednak nie podjęto wówczas decyzji o uruchomieniu sanatorium. Stało się to dopiero po I wojnie światowej. Wieniec Zdrój szybko stał się popularnym uzdrowiskiem wśród oficerów.
Współcześnie Wieniec-Zdrój specjalizuje się w leczeniu chorób górnych dróg oddechowych, chorób reumatologicznych, chorób krążenia. To jedno z najmniejszych uzdrowisk w Polsce charakteryzuje się słabo i łagodnie bodźcowym klimatem, sprzyjającym ogólnemu relaksowi i odpoczynkowi, łagodzeniu stresu.
Wysowa-Zdrój to uzdrowisko położone w południowo wschodnim krańcu województwa małopolskiego, granicząca ze Słowacją. W tym uroczym uzdrowisku znajdują się aż dwa przejścia graniczne, a niedaleko przebiega Główny Szlak Wschodniobeskidzki. O wyjątkowości tego miejsca świadczy choćby to, że Wysowa należy do karpackiego zgrupowania uzdrowisk: w promieniu 25 kilometrów znajdują się kolejne, zarówno polskie jak i słowackie miejscowości sanatoryjne. Malowniczości Wysowie dodają otaczające ją góry, wypływająca ze zbocza Jaworzynki rzeka Ropa oraz fakt, że mieszka tu zaledwie 7000 osób.
Pierwsze pisemne informacje o Wysowej pojawiają się w połowie XIV wieku - było to nadanie ziemskie króla Kazimierza Wielkiego dla Jana Gładysza. Na przestrzeni pięciu wieków wieś zmieniała właściciela, aż w końcu Maciej Lankroński zauważył zdrowotne właściwości bijących tu wód. Pierwsze łazienki do kąpieli mineralnych wybudowano w roku 1808, lecz dopiero pod koniec XIX wieku uzdrowisko bardziej się rozwinęło.
Wysowa-Zdrój to uzdrowisko specjalizujące się w leczeniach chorób układu trawiennego, dróg oddechowych, układu moczowego, układu kostno-stawowego, mięśniowego i tkanki łącznej, przewlekłej niewydolności nerek oraz chorób związanych ze złą przemianą materii. Na wyjątkowe właściwości wpływają lecznicze Wysowej wpływa położenie geograficzne, ukształtowanie terenu, wysokość (ponad 500 m n.p.m.), oddalenie od ruchliwych tras komunikacyjnych, a także brak przemysłu o większym znaczeniu w najbliższej okolicy. Przede wszystkim jednak miejscowość może być dumna ze swoich niezwykłych wód mineralnych. W uzdrowisku znajdują się ogólnodostępne źródła: Aleksandra, Franciszek, Józef oraz Henryk, a o ich wartości może świadczyć choćby popularność produkowanej tu wody mineralnej "Wysowianka". Warto zaznaczyć, że poza standardowymi również w innych uzdrowiskach zabiegami, w Wysowie-Zdrój kuracjusze mogą także skorzystać z tak atrakcyjnych form leczenia jak muzykoterapia czy hipoterapia.
Wysowa-Zdrój to nie tylko same uzdrowisko, lecz również przepiękna okolica. Najbliższe szczyty do zdobycia przez śmiałków to: Ostry Wierch (938 m n.p.m.), Cigielka (807 m n.p.m.), Jawor (720 m n.p.m.), Wysota (788 m n.p.m.), Jaworzynka (869 m n.p.m.), Kozie Żebro (847 m n.p.m.) oraz Gródek (712 m n.p.m.). Po tych wzniesieniach oraz całej okolicy uzdrowiska wytyczone są szlaki piesze, rowerowe oraz konne. Dla ułatwienia orientacji w okolicy wytoczono je w taki sposób, by posiadały punkt węzłowy, który znajduje się w pobliżu cerkwi. Tutaj także zamieszczono obrazującą te szlaki mapkę.
Wysowa-Zdrój nie obfituje w wielowiekowe zabytki, właściwie nie ma tu żadnej budowli sięgającej pamięcią średniowiecza. Jednak mimo wszystko kilka budynków może zwrócić uwagę turystów. Należy do nich wspomniana już wyżej prawosławna cerkiew, pochodząca z XVIII wieku oraz kościół pw. Wniebowzięcia NMP, zbudowany bezpośrednio przed II wojną światową, lecz nawiązujący do tradycji regionalnego budownictwa. Godny uwagi jest również stary Dom Zdrojowy z początku XX wieku, w którym obecnie znajduje się hotel i kawiarnia.